ห้องเรียนคอมพิวเตอร์ : แหล่งเพาะเชื้อที่คาดไม่ถึง
คอมพิวเตอร์ในห้องเรียนส่วนใหญ่จะมีจำนวนตั้งแต่ 10-40 เครื่อง ขึ้นอยู่กับขนาดห้องเรียนและนักเรียนในชั้นของโรงเรียนนั้นๆ สิ่งที่หลายๆ คนคาดไม่ถึงคือ ภยันตรายที่ใกล้ตัวนักเรียนและครูในห้องคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนนั่นเอง ที่กล่าวเช่นนี้ทำให้หลายๆ คนต้องหันมาศึกษาความน่าจะเป็นในหลายๆ ปัจจัยด้วยกัน ซึ่งเกี่ยวข้องกับอุปกรณ์ต่างๆ ของคอมพิวเตอร์ เช่น คีย์บอร์ด เมาส์ จอภาพ การถ่ายเทอากาศในห้องคอมพิวเตอร์
ในครั้งนี้จะขอกล่าวถึงคีย์บอร์ดและเมาส์ที่ใช้กันอยู่ในโรงเรียน เป็นอุปกรณ์หลักที่มีความเสี่ยงในการเป็นแหล่งเพาะเชื้อและเป็นพาหะที่นำเชื้อต่างๆ มาสู่คนที่สัมผัสคีย์บอร์ดโดยใช้นิ้วและฝ่ามือของผู้ใช้เอง ปกติห้องเรียนคอมพิวเตอร์จะมีการใช้งานโรงเรียนละ 5-6 ชั่วโมงต่อวัน คีย์บอร์ดและเมาส์ต้องสัมผัสกับนิ้วมือและฝ่ามือของนักเรียนวันละ 5-6 คนเช่นกัน ทำให้ต้องฉุกคิดและหันมาพิจารณาถึงความสะอาดของนิ้วมือ มือ และฝ่ามือที่ต้องสัมผัสกับคอมพิวเตอร์ของนักเรียนแต่ละคน เช่น นิ้วและฝ่ามือของนักเรียนคนใดบ้านที่มีโอกาสสัมผัสผิวหนังในส่วนที่เป็นหนองหรือมีการอักเสบ สะเก็ดแผล หรือผิวหนังที่เป็นกลาก เกลื้อน เล็บของนักเรียนคนใดบ้างที่เป็นแหล่งเพาะเชื้อโรค นักเรียนที่เข้ามาใช้มีโอกาสที่จะนำเชื้อต่างๆ มาสู่คีย์บอร์ดและเมาส์ และสองอย่างนี้เองก็เป็นพาหะนำเชื้อต่างๆ เข้าสู่ผู้ใช้คนแล้วคนเล่า โดยที่ตัวนักเรียนเองคาดไม่ถึง
ยิ่งถ้าเด็กนักเรียนคนใดเป็นหวัด มีอาการ ไอ จาม และแสดงพฤติกรรมของคนส่วนใหญ่ ซึ่งถ้าเกิดขึ้นอย่างกะทันหันก็มักจะใช้มือปิดปากตนเองเพื่อไม่ให้เชื้อแพร่กระจายไปยังผู้อื่น ไม่สามารถหาผ้าเช็ดหน้าหรือกระดาษปิดช่องปากได้ทัน มือของนักเรียนก็จะเป็นแหล่งเก็บเชื้อโดยปริยาย บางคนใช้มือสัมผัสภายในช่องปากหรือโพรงจมูก บางคนใช้มือสัมผัสกับเครื่องใช้ต่างๆ ในชีวิตประจำวัน จับลูกบิดประตู ราวบันได ภายหลังการเข้าห้องน้ำโดยไม่ล้างมือให้สะอาด
ลองพิจารณาดูว่า ถ้ามือของผู้ใช้คอมพิวเตอร์ได้ไปสัมผัสกับคีย์บอร์ดและเมาส์จะเป็นอย่างไร คนที่เข้ามาใช้ต่อจากคนที่ 1 คนที่ 2 คนที่ 3 จนถึงคนสุดท้าย ซึ่งคนที่เข้ามาใช้ส่วนใหญ่ก็ต้องสัมผัสกับคีย์บอร์ดและเมาส์อย่างแน่นอน จากพฤติกรรมส่วนบุคคลที่กล่าวมา สมมติว่าโรงเรียนมีคอมพิวเตอร์ 1 เครื่อง ใช้วันละ 5 ชั่วโมง ก็จะมีผู้มาสัมผัสกับเครื่องวันละ 5 คน ถ้าห้องหนึ่งมี 20 เครื่อง ก็จะมีผู้มาสัมผัสจำนวน 100 คน ถ้ามีหลายๆ ห้อง ก็ลองคำนวณกันง่ายๆ ดังตัวอย่างข้างต้น และถ้าเป็นคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตามร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ ตู้เกม ตามศูนย์การค้า ที่ผู้มาใช้เครื่องไม่ใช่นักเรียนแต่เป็นวัยรุ่นและผู้ใหญ่ ซึ่งมาจากสถานที่หลายๆ แห่ง ซึ่งมีความหลากหลายในพฤติกรรมส่วนบุคคลอย่างมาก จะทำให้ยิ่งมีความเสี่ยงสูงขึ้นเป็นลำดับหรือไม่ ก็คงต้องมาค้นหาความจริงกันต่อไป
จากข้อมูลข้างต้น พ่อ แม่ ผู้ปกครอง และผู้ที่เกี่ยวข้องคงต้องหันมาใส่ใจ และค้นหาความจริงในเรื่องนี้เพื่อสุขภาพของนักเรียน หรือผู้ใช้คอมพิวเตอร์ แม้แต่ในสำนักงานและองค์กรต่างๆ ซึ่งไม่ใช่แต่ในห้องเรียนคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนเท่านั้น เพราะที่ใดก็ตามที่มีผู้ใช้คอมพิวเตอร์เครื่องเดียวกันหลายๆ คน ก็จะเป็นแหล่งเพาะเชื้อได้ง่าย การรักษาความสะอาดของคีย์บอร์ดและเมาส์ ถ้าพิจารณาให้ดีๆ แล้ว จะเห็นว่าน้อยมากๆ ที่จะมีผู้ที่ใส่ใจรักษาความสะอาด โดยการทำความสะอาดวันละครั้งต่อวัน หรืออาจเป็น 1 ครั้งต่อสัปดาห์ หรือต่อปี จึงเป็นสิ่งที่น่าคิดและขอเชิญชวนให้ทุกๆ คนหันมาใส่ใจเพื่อให้มีสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ปลอดภัยจากภัยที่คาดไม่ถึง
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
