ครูวิชาญ จิตต์ผ่องอำไพ
อาจารย์ลอนสัน โหล่คำ
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก รายการเรื่องเล่าเช้านี้ โพสต์โดย เรื่องเล่าเช้านี้ บีอีซี-เทโร
พบครูดวงตาบอดสนิททั้งสองข้าง มุมานะจนเรียนจบปริญญาโท ทุ่มเทสอนเด็กอนุบาลพิการทางสายตาที่ลำปาง ขณะที่อีกราย ครูไร้แขนทั้งสองข้าง แต่ใช้เท้าวาดภาพสอนศิลปะให้เยาวชนที่จังหวัดเลย มานานกว่า 16 ปี ย้ำ จินตนาการไม่ได้พิการตามร่างกาย
ใกล้จะถึงวันครูแล้ว รายการเรื่องเล่าเช้านี้ ทางช่อง 3 เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2558 จึงขอนำเสนอเรื่องราวดี ๆ ของคุณครูผู้ให้และทุ่มเทในการสอนให้กับเด็ก ๆ แม้คุณครูทั้งสองคนจะมีความพิการ แต่พวกเขาก็ไม่เคยย่อท้อและไม่เห็นว่าสิ่งที่ขาดหายไปนั้นเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาเยาวชน ผู้เป็นอนาคตของชาติ
เริ่มจากเรื่องราวของคุณครู "วิชาญ จิตต์ผ่องอำไพ" อาจารย์หนุ่มวัย 38 ปี ผู้มีดวงตาบอดสนิททั้งสองข้าง มุมานะจนเรียนจบปริญญาโทจากประเทศสหรัฐอเมริกา ก่อนจะเข้ามาเป็นอาจารย์สอนเด็กอนุบาลในโรงเรียนคนตาบอด จังหวัดลำปาง
โดยอาจารย์วิชาญ เล่าว่า ตนเองไม่ได้ตาบอดตั้งแต่กำเนิด มองเห็นได้เหมือนคนทั่วไป กระทั่งอายุ 18 ปี มีอาการจอประสาทตาลอกตัว ทำให้ตาทั้งสองข้างมองไม่เห็นอะไรเลย หลังจากเรียนจบชั้น ม.6 จึงได้พักฟื้นอยู่ 6 เดือน ระหว่างนั้นได้พยายามเรียนอักษรเบรลล์ เพื่อเป็นทักษะในการใช้ชีวิต จากนั้นได้ศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีอีก 4 ปี ก่อนจะทำงานเป็นครูอัตราจ้าง บรรจุเป็นข้าราชการครูในหลายจังหวัด ทั้งทางใต้ ทางตะวันออกเฉียงเหนือ จากนั้นได้ทุนของรัฐบาลไปศึกษาต่อระดับปริญญาโทที่สถาบันยูนิเวอรซิตี้ ในประเทศสหรัฐอเมริกา กระทั่งกลับมาเป็นอาจารย์สอนคนตาบอดที่โรงเรียนคนตาบอด จ.ลำปาง
สำหรับความมุ่งมั่นในการทำหน้าที่ครูนั้น อาจารย์วิชาญ บอกว่า เป็นเพราะตนมีอาการพิการทางสายตา และต้องการจะถ่ายทอดความรู้ความสามารถให้กับเด็ก ๆ
"เราเรียนจบมาก็อยากจะใช้ความรู้ความสามารถที่มีอยู่ในการสอนเด็ก ๆ ที่ถือว่าเป็นรุ่นน้องของเรา อยากให้เขาได้รับการศึกษาที่ดีและถูกต้องตามหลักวิชาการ และเหมาะสมตามพัฒนาการของเขา" อาจารย์วิชาญ เผยความรู้สึก
ข้ามไปที่จังหวัดเลย พบคุณครูอีกท่านที่มีความพิการทางแขน แต่ทุ่มเทสอนวิชาศิลปะให้กับเด็กและเยาวชน ด้วยการใช้เท้าวาดภาพ
คุณครูท่านนี้คือ อาจารย์ลอนสัน โหล่คำ เป็นผู้ที่มีความพิการไม่มีแขนทั้งสองข้างตั้งแต่กำเนิด โดยตั้งแต่เด็ก ๆ อาจารย์ลอนสันไม่กล้าออกจากบ้าน อยู่ในบ้านนานกว่าสิบปี จึงไม่ได้เรียนหนังสือ กระทั่งปี พ.ศ. 2536 จึงค่อยเริ่มกล้าออกมาสู่สังคม และเข้ากลุ่มกับเพื่อน ๆ ที่มีความพิการด้วยกัน
ด้วยความเชี่ยวชาญด้านศิลปะที่มีอยู่เป็นทุนเดิม ทำให้อาจารย์ลอนสันสอนศิลปะให้กับเยาวชนด้วยการใช้เท้าในการวาดภาพ จนถึงปัจจุบันนี้ได้สอนศิลปะมานานกว่า 16 ปีแล้ว ซึ่งอาจารย์ลอนสันก็บอกว่า เขาไม่ได้ถ่ายทอดแค่วิชาศิลปะที่สั่งสมมาเท่านั้น แต่ยังแทรกเรื่องปรัชญาการใช้ชีวิตว่าการเป็นคนพิการแล้วไม่ย่อท้อนั้นเป็นอย่างไร
"ถึงเราจะบกพร่องทางร่างกาย แต่สติปัญญาและจินตนาการข้างในไม่ได้พิการตามเท้า" อาจารย์ลอนสัน ระบุ
เรื่องของอาจารย์ทั้งสองท่านนี้ คงเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายคนได้ลุกขึ้นมาต่อสู้กับอุปสรรคในชีวิตได้ดีทีเดียว
คลิป ครูหนุ่มพิการทางสายตา ทุ่มเทสอนเด็กใน รร.คนตาบอดลำปาง (15 ม.ค.58) เครดิตรายการเรื่องเล่าเช้านี้ โพสต์โดย เรื่องเล่าเช้านี้ บีอีซี-เทโร
คลิป อ.ลอนสัน โหล่คำ ผู้พิการไร้แขน ทุ่มเทสอนศิลปะเพื่อเยาวชน (15 ม.ค.58) เครดิตรายการเรื่องเล่าเช้านี้ โพสต์โดย เรื่องเล่าเช้านี้ บีอีซี-เทโร
